1. Nie rzucim ziemi, skąd nasz ród
Nie damy pogrześć mowy!
Polski my naród, polski lud
Królewski szczep piastowy.
Nie damy, by nas gnębił wróg.
Tak nam dopomó Bóg!
Tak nam dopomó Bóg!
2. Do krwi ostatniej kropli z żył
Bronić będziemy Ducha
Aż się rozpadnie w proch i w pył
Ciemięska zawierucha.
Twierdzą nam będzie każdy próg.
Tak nam dopomóż Bóg!
Tak nam dopomóż Bóg!
3. Nie będzie psubrat pluł nam w twarz
Ni dzieci nam tumanił.
Orężny wstanie hufiec nasz,
Duch będzie nam hetmanił.
Pójdziem, gdy zabrzmi złoty róg.
Tak nam dopomóż Bóg!
Tak nam dopomóż Bóg!
Słowa: Maria Konopnicka.
Melodia: Feliks Nowowiejski.
Jedna z najulubieńszych pieśni narodowych, którą żołnierz w każdej potrzebie śpiewał, wypowiadając w niej swe credo polityczne, a szczególnie gdy mu dopiekli opiekunowie spod znaku ,,Czarnego Orła''.
Drobne zmiany w tekście (,,ciemięska'' zamiast ,,krzyżacka'' zawierucha, ,,psubrat'' zamiast ,,Niemiec'' i ,,tumanił'' zamiast ,,germanił'') zaproponował Feliks Maria Nowowiejski, syn kompozytora dla uaktualnienia politycznych treści pieśni.